Als we gaan zitten in mediatie houding trainen wij als eerst de gedachteloosheid ..we laten al de gedachtes komen en gaan en blijven rustig ademhalen en focussen op het relaxen van de voorhoofd tussen de twee  wenkbrauwen..hierdoor zal eerst onze ego willen spreken en we willen in eerste instantie luisteren naar de stem van de ego en gauw weer in actie komen of ambitie tonen of passie tonen en of we connecten de lichaam niet goed met denken..Als we in deze staat bidden (of dua doen) worden ons uitdrukkingen egoistisch of zelfzuchtig etc..en zijn we niet interactief en connected met anderen..

Door in de tweede fase een bepaalde gedachte of gebeurtenis of object  etc vast te houden  zonder onderbrekingen, zal i.p.v. de ego de ziel (Ruh in Islam/ Atman en Purusha in Raja Yoga Sutra's en yoga) spreken dat hij interactief en connected is..Pas dan in zulke staat kun je gebed of dua uitspreken ..Voorbeeld..Als je iets moois ziet, houdt dat vast in je gedachte zonder onderbrekingen ..dan zal eerst de ego willen zeggen ..ik ben met dat moois een geheel wat dan dus niet zo is..maar als je Ziel spreekt dan zal dat moois een geheel vormen met de Ziel en zal dat resulteren in intuitief begrijpen en intuitief kennis ofwel emanentie en transcendentie waardoor je gebed of dua onzelfzuchtig wordt en je daardoor interactief en connected bent met anderen..Als je dit lange tijd en uren hebt getrained ..zal je makkelijk op den duur het verschil kunnen weten van wat ego is en Ziel/Atman/Purusha/Ruh..De gewaarzijn van de Purusha in satva of wel zuiverheid (dit heet ook Vairagya ofwel ongehechtheid) dat is het resultaat van Inzicht ofwel mantra meditatie. Na een tijdje dus getrained te zijn in dit is je onderscheidingsvermogen ook getrained..en dat weet je aan de hand van wat je bidt of in dua zegt en ook daadwerkelijk geschiedt of uitkomt etc..Dit is dus wederom PMPIC formule gewijze maar dan in het bijzonder de focussing op Meditatie..